Alt Islatma; Çocuğunuzda ki hangi duyguların görünür hale gelmesini sağlar?

    Sevgili anne babalar, alt ıslatma sorunu ile ilgili çalışmalarda genellikle, bu sorunun baskı altında hissetmek ile ilgili olduğunu gördüm. Bizler,   toplum olarak iyi anne baba olmak adına çocuklarımızı toplumun ve bizlerin kurallarına çok sıkı bağlı olarak yetişen, uyumlu “ akıllı uslu” olarak tanımlanan çocuklar olarak yetişme çabasındayız.  Aile yapılarına göre farklılıklar içerse de bazen sözlü, bazen fiziksel şiddete varan yaptırımları da içerebilen birçok şekilde baskı uygulayarak çocuklarımızı toplumun genel kabullerine göre şekillendirmeye çalışıyoruz. Bilinçli ve / veya bilinçsiz olarak aslında bu toplum baskısını çok küçük yaşlardan itibaren çocuklarımız üzerinde hâkim kılabiliyoruz.

    Çocukların kendilerini esnek bir şekilde ifade etmelerine imkân tanınmayan bu durumların temelinde çocuğumuzdan beklentilerimizin çok yüksek olmasının da rolü yadsınamaz derecede. Çocuk her geçen gün yükselen beklentileri karşılayamaz hale geliyor. Kendini ifade etmek istediğinde ebeveynlerinin esnek ve çocuğa alan açan tavırları yerine, öfkeli ve kızgın halleri ile karşılaştığında ise; “Kendimi ifade edersem cezalandırılırım” , “ Mükemmel olmalıyım, ancak bu şekilde kabul edilirim.” , “Sevilmem için başarılı olmalıyım” gibi inançlar bilinçaltına yerleştiriyor.

    Peki… Çocuk bu baskıyı aile ortamında rahatlıkla anlatamıyorsa kendini nasıl ifade edecek?

İçsel Ağlama…

    Yani geceleri kendi güvenli, küçük alanında altını ıslatarak baskıyı boşaltmaya çalışacak.

    Çocuğun alt ıslatması sonucunda anne baba çocuğa bu konu ile ilgili öfke ve kızgınlıkla cevap verdiğinde ne oluyor? Çocuk aslında pasif agresyonla anne ve babasından intikam almış ya da onlara karşı cevap vermiş gibi hissediyor kendini. Tabii ki bu kısır döngü şeklinde devam ediyor. Öfke, kızgınlık, kabul etmeme ve cezalandırma şeklinde…

    Çocuklarımızda içsel ağlama olarak tanımladığımız bu alt ıslatma sorunu ile karşılaştığınızda size önerim şu olacak;

    Öncelikle anne ve babalar kendilerine şunları sormalılar; biz çocuğumuza hangi alanda baskı uyguluyoruz?  Hangi alanda kendini rahatlıkla ortaya koymasını engel oluyoruz? Benim çocuğum esnek ve özgür bir şekilde kendini ifade edebiliyor mu? Kendini ifade edebildiği bir alana sahip mi?  Bu hakkı ona sunuyor muyum?

    Yalnız ev ortamında değil aynı zamanda okul ortamında da otorite olan kişilerin çocuğa alan açabiliyor muyuz? Sorusunu kendilerine yöneltmesi de önemli tabii.

    Devamında da çocuğumun kendini ifade etmesine nasıl katkıda bulunabilirim? İçinde taşıdığı öz kaynaklarını ya da potansiyelini, yeteneklerini fark etmesi için ona alan açabilir miyim? Kendini ifade etmesini sağlayabilir miyim? Sorularını sorarak çözümün bir parçası olmaya çalışın.

    Ayrıca öfke ve kızgınlık hissederek çocuğumuzu cezalandırdığınız noktada ona nasıl bir zarar veriyorsunuz? Bununla ilgili kendinizin içsel süreçlerinizi de anlamaya çalışmanızın size ve çocuğunuza katkı sağlayacağını ve güzel bir değişim yaratabileceğini düşünüyorum.